1. “O co poprosisz Świętego Mikołaja?” – Walmart

Amerykańska sieć hipermarketów stworzyła kampanię pokazującą, co jest w życiu najważniejsze. W okresie, w którym wydano reklamę, amerykańscy żołnierze wyjechali na misje.

W filmie, za sprawą życzenia synka jednego z wojskowych, spotkała ich miła niespodzianka.

Reklama ta jest cudowną formą podziękowania dla osób, które dbają o bezpieczeństwo państwa nawet w tak rodzinnym okresie, jakim są święta Bożego Narodzenia.

2. “Technologiczne święta” – Apple

Sprzęt elektroniczny jest nieodzownym elementem naszego życia. Święta są jednak okazją,  aby odłożyć telefon i spędzić miło czas w gronie rodziny i przyjaciół, których nie widujemy na co dzień. Mimo to, młody chłopak w reklamie cały czas używa swojego telefonu ,,z nadgryzionym jabłkiem’’. Smartfon towarzyszy mu m.in. podczas przywitania z dziadkiem, lepienia bałwana czy strojenia choinki. Mogłoby się wydawać, że komórka odcina chłopca od rodziny. Dopiero ostatnie sekundy reklamy pokazują, że przez cały ten czas przygotowywał wzruszający prezent dla całej rodziny.

3. “Interaktywny Mikołaj, rzeczywiste prezenty” – Linie lotnicze WestJet 

Kanadyjska linia lotnicza zorganizowała małe urozmaicenie dla osób czekających na swoje loty. Na dużym telebimie pojawiał się interaktywny Mikołaj, który po zeskanowaniu biletu mógł bez przeszkód rozmawiać z ludźmi. Mogłoby się wydawać, że były to niezobowiązujące rozmowy na lotnisku. Jednak po wylądowaniu na pasażerów czekała niezwykła niespodzianka przygotowana błyskawicznie przez pracowników lotniska.

4. “Rodzina w święta powinna być razem” – Edeka

Jedna z największych niemieckich korporacji biznesowych stworzyła w 2015 roku kampanię, która jest prawdziwym “wyciskaczem łez”.

Nikt w okresie świąt nie powinien być sam. Taki smutny los spotkał pewnego dziadka. Jego dzieci i ich rodziny nie odpowiedziały na zaproszenie na wigilijną kolację u starszego pana. Ten wymyślił jednak sposób na to, żeby rodzina zasiadła wspólnie do świątecznego stołu. Przesłanie jest oczywiste: “Rodzina jest najważniejsza”. Doceńmy czas spędzany wspólnie z bliskimi.

5. “Czym byłyby święta Bożego Narodzenia bez miłości?” – Erste Group

Czym byłyby Święta bez miłości? Na to pytanie twórcy nowej kampanii starali się odpowiedzieć za pomocą animacji. Wielu z Was może kojarzyć wizerunek jeża przedstawionego w tej reklamie. Zwierzak ze względu na swoje kolce jest odosobniony
i nieszczęśliwy. Na Święta otrzymuje jednak niespodziewany prezent. Drobiazg, który sprawił jemu, a także jego znajomym mnóstwo szczęścia.

 Autor: Szymańska Izabela

Jest to święto upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa, które obchodzimy co roku 25 grudnia. Boże Narodzenie jest poprzedzone adwentem – 3 tygodniowym czasem oczekiwania. Każdy z nas wie, że ten okres przepełniony jest silnymi uczuciami i radością. Możemy ten czas spędzić z naszymi bliskimi, dać im poczucie naszej miłości do nich.

Jaka jest geneza tego święta?
Dla wielu z nas Jezus jest ważną osobą, szczególnie dla mnie, ponieważ dodaje mi dużo otuchy i wsparcia w obecnej sytuacji, która panuje na świecie. Od dzieciństwa poznajemy jego historię i wiemy, do jakiego wydarzenia nawiązuje święto Bożego Narodzenia – narodzin Chrystusa naszego Zbawiciela.

Jak celebrujemy Święta Bożego Narodzenia?
24 grudnia to dzień Wigilii – ostatni dzień, w którym wyczekujemy narodzin Chrystusa. Zbieramy się całą rodziną przy jednym stole, gdzie znajduje się tradycyjnie 12 potraw. Przed kolacją dzielimy się z bliskimi opłatkiem i składamy sobie życzenia. Kolejnego dnia – 25 grudnia – świętujemy Boże Narodzenie, a 26 grudnia w Polsce obchodzimy wspomnienie św. Szczepana, pierwszego męczennika chrześcijańskiego.

Zwyczaj strojenia choinki
Tradycja ubierania choinki narodziła się w Azji. Stawiono tam drzewa i przyozdabiano papierowymi ozdobami i jabłkami, co miało nawiązywać do biblijnego, rajskiego drzewa. Znanym zwolennikiem strojenia choinki był Marcin Luter, który zalecał spędzanie świąt w domowym zaciszu. Zwyczaj ten szybko rozprzestrzenił się w protestanckich Niemczech.

Zwyczaje świąteczne w innych krajach
Polski zwyczaj łamania się opłatkiem nie jest popularny w Europie. W Hiszpanii dzielą się tak zwanym turronem – przysmakiem z chałwy zawiniętym w opłatek. W Hiszpanii, w święta nie ozdabia się domów choinką, lecz szopką, a Wigilia zaczyna się tuż po pasterce. Po wieczerzy Hiszpanie wychodzą na udekorowane ulice, składają sobie życzenia i tańczą. Hiszpańskie dzieci dostają prezenty dopiero w Święto Trzech Króli.

W Portugalii również główną ozdobą świąteczną jest szopka, często pojawiają się w nich akcenty lokalne. Tradycja strojenia choinek stała się popularna dopiero niedawno. Po wieczerzy Portugalczycy wybierają się na mszę zwaną „Mszą Koguta”. Ciekawą tradycją jest palenie wigilijnego ogniska. Rozpala się je w domowym kominku podczas uczty lub przed kościołem, po pasterce, gdzie można się ogrzać i złożyć życzenia bliskim.

W Grecji okres prezentowy rozpoczyna się 6 grudnia i trwa do święta Trzech Króli. W dniu poprzedzającym Boże Narodzenie dzieci odwiedzają sąsiadów i śpiewają kolędy, a w ramach podziękowania dostają słodycze i suszone owoce. W domach, na stole znajduje się zazwyczaj Christopsomo, jest to bochenek chleba ozdobiony krzyżem, wokół którego znajdują się ozdoby uformowane z ciasta.

Życzenia

Ten wyjątkowy okres świąteczny przynosi nam wiele radości.
Chcielibyśmy życzyć Wam wesołych i spokojnych świąt.
Uczniom – bardzo dobrych ocen oraz bezproblemowej nauki.
Nauczycielom – odpoczynku od pracy i spędzenia cudownego czas ze swoimi rodzinami.
Życzymy wszystkim, by każdy w ten przepiękny czas miał więcej nadziei w to, o czym zawsze marzył. Żeby każdy mógł spędzić ten czas ze swoją rodziną bez konfliktów i w spokoju.
Aby nadchodzący rok był lepszy oraz żeby skończyła się pandemia i żebyśmy wszyscy mogli zobaczyć się w szkole.

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO
ŻYCZĄ
WSZYSCY CZŁONKOWIE
POSTED

Tekst: Oliwia Zajler

Kiedy do kalendarza został wprowadzony dzień 11 listopada jako święto?

Do oficjalnego kalendarza świąt państwowych 11 listopada został wprowadzony dopiero pod koniec lat trzydziestych XX w.

Ustawa Sejmu RP z 23 kwietnia 1937 r. głosiła, że dzień ów, „jako rocznica odzyskania przez Naród Polski niepodległego bytu państwowego i jako dzień na zawsze związany z wielkim imieniem Józefa Piłsudskiego, zwycięskiego Wodza Naczelnego w walkach o wolność Ojczyzny – jest uroczystym Świętem Niepodległości”.

Dlaczego data 11 listopada jest taka ważna?

11 listopada 1918 r. Rada Regencyjna przekazała władzę wojskową Józefowi Piłsudskiemu.

Tego dnia we francuskim Compiègne Niemcy zawarły rozejm z państwami Ententy, który kończył I wojnę światową. Polska po 123 latach niewoli ora życia pod represjami i nakazami zaborców odzyskała niepodległość, a także oraz miejsce na mapie świata oraz Europy.

Jak na początku obchodzono rocznicę tych wydarzeń?

Rocznicę tamtych wydarzeń obchodzono w Polsce już od 1919r., ale ona miała tylko i wyłącznie charakter wojskowy.

Sytuacja uległa zmianie dopiero po przewrocie majowym w 1926r. Premier RP Józef Piłsudski ustanowił 11 listopada dniem wolnym od pracy w administracji rządowej. Kilka lat później ten dzień stał się także wolnym w nauce. W całym kraju odprawiane były nabożeństwa w intencji ojczyzny, organizowano akademie i wieczornice oraz uroczyste parady wojskowe. W Drugiej Rzeczypospolitej Święto Niepodległości oficjalnie obchodzono tylko dwa razy – w 1937 i 1938 r.

Jak obchodzono święto w czasach II wojny światowej?

Oficjalnie święto obchodziły tylko władze polskie na wychodźstwie oraz Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Sytuacja wyglądała zupełnie inaczej na terenach znajdujących się pod okupacją niemiecką i sowiecką, gdzie z całą bezwzględnością zwalczano wszelkie przejawy obchodów tego dnia. Polacy mimo ogromnego niebezpieczeństwa świętowali w sposób nieoficjalny, m.in. publikując w prasie konspiracyjnej okolicznościowe artykuły, organizując napady na niemieckich oraz sowieckich żołnierzy, przeprowadzając akcje uwolnienia Polaków i Żydów z więzień, zdejmując flagi okupanta i wieszając polskie. Pisano również hasła zachęcające do walki o nasz kraj: „11 XI 1918”, „Polska żyje!” i „Polska zwycięży!”. Ponadto w kościołach odprawiano nabożeństwa, a miejsca pamięci narodowej – takie jak np. Grób Nieznanego Żołnierza czy pomnik księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie – pod osłoną nocy ozdabiano biało-czerwonymi flagami i kwiatami.

Jak w dzisiejszych czasach obchodzi się święto niepodległości Polski?

Już od 1946 roku obchodzi się to święto w bardzo podobny sposób. Jest to dzień wolny od pracy oraz nauki szkolnej. 11 listopada polskie flagi wiszą w każdym mieście, prawie na każdym domu. Najczęściej obchody zaczynają się tłumnym zgromadzeniem ludzi w kościele podczas Mszy Świętej, która jest w intencjach: naszego kraju – Polski, pokoju na świecie, poległych żołnierzy, nieznanych poległych żołnierzy, mądrości dla naszych władz itp., po czym delegacje państwowe, zrzeszeniowe i samorządowe zanoszą do miejsc pamięci narodowej wieńce z biało-czerwonych kwiatów oraz znicze, np. na cmentarz dla poległych żołnierzy, pod pomniki upamiętniające to wydarzenie itp.

Jak będziemy obchodzić 11 listopada w tym roku?

Pandemia Covid-19 nie powstrzyma walecznego ducha Polaków, którzy już od dość dawna planują zmotoryzowane obchody dnia niepodległości. Kawalkady samochodów oraz motocykli utworzą kordon, jaki dotychczas tworzyli wspólnie ludzie. W ograniczonych grupach Polacy będą uczestniczyć we Mszach Świętych oraz złożą hołd w miejscach pamięci narodowej w całym kraju.

Kiedy była zmiana nazwy święta?

15 lutego 1989r. do kalendarza świąt państwowych przywrócono 11 listopada pod nieco zmienioną nazwą, jako Narodowe Święto Niepodległości.

Leopold Staff

„Polsko nie jesteś ty już niewolnicą!”

Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!

Łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem,

Na którym z lochu, co był twą stolicą Lat sto,

swym własnym dźwignęłaś się duchem.

Nie przyszły ciebie poprzeć karabiny,

Ni wiodły za cię bój komety w niebie,

Ni z jakubowej zstąpiły drabiny W pomoc Anioły.

Powstałaś przez siebie!

Dzisiaj wychodzisz po wieku z podziemia,

Z ludów jedyny ty lud czystych dłoni,

Co swych zaborców zdumieniem oniemia,

Że tem zwycięża jeno, że się broni.

Ducha wspomnieniem ich ci nie rozsierdzę,

Żyłaś miłością, nie zaś zemsty żołdem,

Choć serce twardsze masz, niż Flandrii twierdze,

Co ci przyznano nowym pruskim hołdem.

Ty, broniąc siebie wbrew wszelkiej nadziei,

Broniłaś jeno od czarnej rozpaczy Wiary,

że wolność, prawo, moc idei

Nie jest czczym wiatrem ust, ale coś znaczy.

Duchową bronią walczyłaś i zbroją,

którą pękał każdy cios obuchem.

Więc dziś myśl każdą podłóż ziemią swoją

I każdą ziemi swej piędź nakryj duchem.

Żadne cię miana nad to nic zaszczycą,

Co być nie mogło przez wiek twą ozdobą!

Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!

Lecz czemś największem, czem być można: Sobą!

Każdego roku pierwszego listopada Kościół katolicki obchodzi uroczystość Wszystkich Świętych. Ten dzień każdemu z nas kojarzy się z czymś innym, np. z palącym się zniczem, z grobem kochanych przez nas osób, z pójściem na cmentarz, z wiązanką kwiatów, jeszcze dla innych z modlitwą i pamięcią o tych, którzy wyprzedzili nas w drodze do wieczności, ale także ze smutkiem albo radością z myśli, że kiedyś odejdziemy i może się spotkamy. Tradycyjnie udajemy się tłumnie z całymi rodzinami do kościoła, na cmentarz i nawiedzamy groby naszych bliskich. Zapalamy „płomyk nadziei” wierząc, że zmarli cieszą się życiem wiecznym w niebie, z góry patrzą na nas i strzegą.

Kościół w tym dniu oddaje cześć tym wszystkim, którzy już są w niebie, a wiernym pielgrzymującym jeszcze na ziemi wskazuje drogę, która ma zaprowadzić ich do świętości. Przypomina nam również prawdę o naszej wspólnocie ze Świętymi, którzy otaczają nas opieką.

Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych Kościół obchodzi 2 listopada i w tradycji polskiej dzień ten jest nazywany Dniem Zadusznym lub inaczej „zaduszkami”. To święto wprowadził św. Odilon (Odylon) opat benedyktynów w Cluny we Francji. To on w dniu 2 listopada 998 r. zarządził modlitwy za dusze wszystkich zmarłych. Termin ten i sama idea szybko rozprzestrzeniły się we Francji, Anglii, Niemczech, Italii. W XIII w. zwyczaj ten w Kościele rzymskim stał się powszechny.

W tym roku niestety nie będzie procesji na cmentarzu ze względu na panującą pandemię Covid-19. Nie zmienia to faktu, że możemy odwiedzać naszych bliskich przed 1 listopada lub po nim, w mniejszych grupach osób, oczywiście z zachowaniem dystansu społecznego i zasad wynikających ze stanu epidemicznego. Penitencjaria Apostolska, na specjalne polecenie Jego Świątobliwości papieża Franciszka, postanowiła, że w tym roku, aby uniknąć zgromadzeń, można uzyskać odpust zupełny dla tych, którzy nawiedzają cmentarze i modlą się za zmarłych choćby tylko duchowo, zwykle ustanowiony tylko w dniach od 1 do 8 listopada, przez wszystkie inne dni tego samego miesiąca, aż do jego końca.

To trudny czas dla nas żyjących, z takim mozołem respektującym wszystkie ograniczenia. Czy zmarli odnaleźliby się w tej rzeczywistości? Nie muszą, a my nie żyliśmy w ich czasach. Ale teraz wszyscy mamy obowiązek dbać o żywych, o siebie nawzajem, dlatego rozważniej niż dotychczas zaplanujmy odwiedzanie grobów. W czczeniu pamięci o zmarłych nie zapominajmy o tych, którzy naszą beztroskę lub sprzeciw wobec ograniczeń przypłacą własnym życiem. Odwiedzajmy groby tak, aby w przyszłym roku nie iść z poczuciem winy do bliskich, którzy odeszli przez naszą głupotę. Chrońmy siebie i swoich bliskich, bo ci, którzy odeszli, robiliby wszystko, aby zachować każde życie. Tak jak my byliśmy ważni dla nich, tak teraz pamięć o nich niech będzie bliska naszym sercom w modlitwie, wspomnieniach wspólnie spędzonego czasu, spokojnym i rozważnym działaniu. A w przyszłym roku, jeśli będzie nam dane, wrócimy do tradycyjnych obchodów Święta Zmarłych.

„Pierwszy dzień listopada”

Pierwszy dzień listopada

to niezapomniana data.

Nie dlatego, że nie wypada,

albo jest tradycja taka.

Dziś rodzice, rodzeństwo

dziadkowie, wujkowie i ciocie

mają swoje pierwszeństwo,

bo to Twoje życie.

Jednak, gdy ktoś odejdzie,

nie tak na jeden dzień.

Tak na zawsze przejdzie

w zaświatów cień.

Gdy minie żałoba,

osuszą się łzy,

nadejdzie tęsknota,

to co zrobisz Ty?

Gdzie pójdziesz po ciszę,

spokojne przemyślenie dnia?

Pójdziesz do ludzi, którzy Cię znali

i zawsze kochali.

Do tych, którzy usłyszą

Twój cichy monolog,

tęsknotę i żal.

Chociaż nie odpowiedzą

czujesz, że oni wiedzą,

że dla Ciebie wciąż są

tacy sami ważni.

Tradycja narzuca ten czas,

który każdy z nas

odbiera inaczej.

Ale chociaż raz

wszyscy wstrzymują czas

dla tych, których już nie ma.

Kiedyś będzie i tak,

że poczekasz, by choć raz

ktoś z bliskich przyszedł do Ciebie.

Ze zniczem lub bez,

stanął w ciszy bez łez

i przypomniał chwile,

w których ważny byłeś

i pielęgnował w sercu to,

co z życiem przeminie.