„Nie ma na świecie przyjaźni, która trwa wiecznie. Jedynym wyjątkiem jest ta, którą obdarza nas pies”

~Konrad Lorenz

Pewnego dnia, Parker Wilson, wracając pociągiem z pracy zauważa na stacji kolejowej szczeniaka rasy Akita. Udaje się więc do pracownika kolei, by przechował psa do rana z nadzieją na to, że znajdzie się jego właściciel. Ten natomiast nie godzi się na to, dlatego profesor muzyki zabiera go do swojego domu, jednocześnie ukrywając futrzastą istotkę przed żoną. Niestety, dowiaduje się ona o sekrecie męża i drukuje ogłoszenia o znalezieniu zwierzęcia, które następnego dnia zostają rozwieszone w okolicy.

Jednak między psem, a głównym bohaterem zaczyna rodzić się niezwykła więź. Wspólna nauka aportowania, którą obserwowała zza okna żona profesora, powoduje, że podejmuje ona decyzję o pozostaniu zwierzęcia w ich domu. Od tamtej pory, Hachiko codziennie odprowadza swojego pana na pociąg.

Jednak czy śmierć jednego z bohaterów zdoła przerwać tę przyjaźń? Jak ważnym miejscem dla Hachiko stanie się stacja kolejowa? Co przyniosą kolejne lata?

„Jest Twoim przyjacielem, partnerem, obrońcą, Twoim Psem. Jesteś jego życiem, miłością, przewodnikiem. Będzie Twój, wierny i oddany do ostatniego uderzenia serca. Winien mu jesteś zasłużyć na to oddanie”

~Anonim

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

„Hatchi” oznacza po japońsku „osiem”. Ósemka jest uznawana w kraju kwitnącej wiśni za szczęśliwą liczbę. Jest to sugestią, że Hachiko mógł być ósmym szczeniakiem z miotu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mój przyjaciel Hachiko” (2009) to film oparty na prawdziwych zdarzeniach. Opisuje historię psa o tym samym imieniu, który żył w latach 1923 – 1934. Jego właścicielem był prof. Eisabuno Ueno, który zmarł w 1925 roku. Hachi codziennie odprowadzał go na stację w dzielnicy Shibuya, a po jego śmierci wiernie na niego czekał przez najbliższe niecałe dziesięć lat.

Dziś przy stacji kolejowej w Tokio podróżujący mogą oglądać rzeźbę Hachiko wykonaną z brązu.

Oglądając ten film można doskonale zrozumieć, że pies jest najwierniejszym przyjacielem człowieka. Nikt nie potrafi tak pokochać, jak ta mała istotka. Gwarantuję, że nie będziecie mogli oderwać się od ekranu, a paczka chusteczek zdecydowanie nie wystarczy, by otrzeć łzy!

Zachęcam do obejrzenia zwiastuna:

Artykuł został opatrzony kadrami z filmu: „Mój przyjaciel Hachiko”.

Autor: Renata Łabędź

14 kwietnia 2018 roku, sobota, punkt 9:00 — wystartowały Drzwi Otwarte w ZSE w Złotowie! Nasi goście zostali oprowadzeni po szkole przez możliwie najlepszych przewodników – uczniów Ekonoma. Spacer z mapą po najciekawszych zakątkach szkoły, escape room, test smaku (cola, pepsi, hoop cola), zabawny quiz o zawodach i profilach naszej szkoły – to tylko jedne z niewielu atrakcji, które zostały przygotowane przez nauczycieli i uczniów na ten dzień. Chętni mogli spróbować swych sił przed kamera, prowadząc pogodę, zagrać w gry ekonomiczne, czy zrobić sobie fotkę na tle ananasów z szalonymi rekwizytami!

Całość dopełniły występy uczniów Ekonoma, wspólny taniec irlandzki i losowanie nagród! Gimnazjaliści! Dziękujemy za tak liczne przybycie!

Autor fotografii: Adrian Malicki

Witajcie w kolejnym wydaniu Kącika Poezji w Ekonomie.

W szóstej już odsłonie chciałbym zaprezentować Wam jeden z amatorskich wierszy mojego autorstwa.

Zapraszam do lektury!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jeżeli chcesz, aby Twoja praca pojawiła w kolejnym wydaniu – przyślij ją pod adres:

poezja.posted@o2.pl

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Karnawał

„Niczym błazen pod publikę zabłysnąć próbujesz,

Lecz żartami się z opresji już nie uratujesz.

Smutny jest twój los Stańczyku drogi,

Bowiem koniec Cię spotka tak chłodny jak i srogi.

„Jestem ważny!” – myśli sobie trefniś żałosny,

Mimo problemów i stresu – nadal radosny.

Pod maską skrywasz swój utrapień nawał,

Lecz zamiast je rozwiązać, wolisz wesoły karnawał…”

Wiersz ~ Mikołaj Kasprzyk, klasa I E

Rysunek ~ Kaja Małecka, klasa I E